Un duatlón donde faltan adjetivos para definirlo. Así que me voy a limitar a decir, una vez más, GRACIAS a los que lo han hecho posible.
Y como fiesta triat que era, tuvimos nuestros regalos: podium por equipos, los hermanos Guerra copando lo más alto del cajón y nuestras incansables féminas que, aunque no disfrutaron de su podium en condiciones, nosotros sabemos lo que se esfuerzan, lo que disfrutan, lo que han mejorado (posiblemente las que han avanzado más de todos los triats) y sobretodo el largo camino que les queda. Eso sí, sólo pido una cosa y creo que hablo por todos, que el camino lo hagan con nosotros, l@s triats.som!!!!!!!!!
Después de más de un mes sin competir y no pudiendo confirmar mi asistencia hasta casi el final de la semana, me presenté en consell con unas ganas enormes aunque con ciertas dudas. Sabía que había mejorado en la carrera a pie pero no sabía hasta qué punto y como salir los primeros 5000m. Así que empecé a pensar en liebres: Ttalonso, Jaume Mas, Manuel... Éste último me comentó que se lo tomaría de tranquis y los otros dos, después de hablar con ellos, los dí por imposibles, así que me planté en la salida como siempre: “Ja vorem mem que surt...”
Allí me encontré con Asjola y le dije: -Tú serás mi liebre. A lo que él me contestó: - Pues yo había pensado en pegarme a tí. “Nam bé” pensé.
Bocinazo de salida. Todos salen pitando como si escaparan de los latigazos de sus amos (o de sus mujeres...) y uno deja de sentir y padecer y se pone a correr como si la vida le fuera detrás. Desde el primer momento ví que asjola se puso por delante (pero no se quería pegar a mí?) posición que no dejó hasta el final de la carrera. Así que mi consejo: No os fieis de Asjola os va a machacar!!! (jajajaja)
Llegamos al primer km, se empiezan a escuchar los pitidos de las garmins, miro el mío y me marca 3:20min/km. “On putes vassssssss, per molt aviat que corris el hombre del mazo sempre fa més via que tu i t'agafarà!” y así fue, empecé a bajar ritmo hasta marcar una media de 3:50min/km, con un último km a ritmo de4:10 así que ya podéis ver si ser persono el hombre del mazo o no! Jajajaja
T1 (venga, aprovechad y tomad un respiro vosotros también)
Después de salir de la T1 corriendo con los zapatitos de claqué, perdón, con las zapatillas de ciclismo y caerme justo antes de saltar para subirme a la bicicleta, empezó lo que más me gusta. Nos juntamos tres y a relevos fuímos cogiendo a unos pocos hasta que a lo lejos se veía a un grupete más grande así que animé a los otros dos para cogerlos y por suerte pudimos hacerlo. Al poco tiempo se unió al grupo Tito que se pegó un buen calentón para cogernos. La verdad que no disfruté del todo en la bici ya que todo el mundo quería ir rápido pero nadie quería colaborar. Relevos cortos, largos, cortes...muy desorganizado todo. Al final viendo el panorama decidí colocarme al final del grupo, subir dos piñones e ir ligero de cadencia para llegar más descansado al segundo sector de carrera a pie. Aún así, me salieron 37km/h de media. No quiero pensar en un grupo bien organizado lo que habría salido.
T2
Ya se sabe lo que son los últimos 2500m, sufrimiento puro y duro. Salimos de boxes y extrañamente, no me siento del todo mal (para los que me conocen saben que mi segundo sector de carrera a pie suele ser horrible) puedo aguantar un ritmo medio-alto (para mí) cercano a 4' e incluso momentos por debajo. Tenía miedo que no fuera, como dicen en buen mallorquín: Arrancada de cavall i arribada d'ase. Pero bueno, sorprendentemente, en vez de perder posiciones como suelo hacer siempre, recuperé una!!Todo un logro!!!!
Llegada a meta y a disfrutar del increíble avituallamiento que nos habían preparado, xerradeta por aquí, xerradeta por allá, a comer de esto, de esto otro, unas chuches...Ueppp, clasificaciones colgadas. Sinceramente con los tiempos que había hecho y sin tener referencias visuales de como iban las cosas por delante al haber solo un punto de giro en todo el circuito, pensaba que estaría entre los 20 primeros. Me busco, no estoy...mmmm 25 primeros? Ressssss. 30 primeros? Nanaiii. Posición 33º!!!!!!!!!!!! Mi mejor duatlón en cuanto a ritmos y seguramente el peor en cuanto a posición. Evidencia total de que la gente no tiene temporada ni pre-temporada ni leches, la gente no para, entrena y muchooo!!!!!
Para acabar contar una pequeña anécdota:

Me encanta este mundillo y me encanta ser de los Triats.som!
IRA Y FUEGO!!!!!!!!!!!!!!
Loner
Loner
Bona crónica crack!!!!
ResponderEliminarmuy bien makina .. a mi ya no me tienes que buscar para liebre jjjajj . hace ya tiempo que soy yo que os busco. sigue asi , aun te queda mucho margen de mejora .
ResponderEliminarmanuel.
Enhorabona Jaume, la teva evolució es gran!! I moltissimes gràcies a la teva Cati que va ajudar moltissim!!!
ResponderEliminarBenjamíiiii!!! ets un crack! un fenómeno!! enhorabona per la progressió, ets un PRO!!
ResponderEliminarbona crònica!
Si no me cans de repetir-ho... ets adorable, Deu meu!!!
ResponderEliminarLo del despertador es molt bó, i més perquè cada competició que anam més minuts anirem afegint, jejejeje.
Això de ser Triats es MASSA!!!!!
Enhorabona guapuuu
molt bona crónica si senyor... i VEIS LO IMPROTANT DE QUE UN PUTA GRUP S' ENTENGUI A S' HORA DE FER RELLEUS ? tu mateix ho has dit un grup organitzat pot fer uan remontada espectacular, be pot fer el que vulgui...malgrat n'hi hagi que no son del teu equip a n' aquell moment es fa pinya l oque passa que com tu ben dius N'HI HAQUE SON MOLT SORDS ....no escolten no voel col.laborar o es posse na tirar co ma muls sense donar relleus i en fin.... que molt be Cirer ...p.d. no has comentat el massatget eh punyetero ?
ResponderEliminar